Ben Hoogeboom, bekend van het blog Ben liegt nooit! heeft gisteren vriend en vijand verrast met Uw Kapelaan, een project waaraan hij zelf denkt jaren bezig te zullen blijven.
Ben heeft een personage geschapen dat zich, net als de echte Ben deed in Ben liegt nooit!, voorstelt met een rij boektitels - toon mij uw boekenkast en ik zeg u wie u bent - waarvan sommige in de buurt komen van Reve's klassieke Zelf kamperen. Om het compleet te maken heeft ook Bens Blogger-profiel wat aanpassingen moeten ondergaan: de barokcomponisten die er al waren zijn nu aangevuld met "moderne beatmuziek". De Kapelaan schrijft intussen over van alles en nog wat: heiligen, jongerencultuur en, mijn persoonlijke favoriet, de vraag of we met de ruimtetelescoop ons rentmeesterschap op deze aarde verbeuren (het antwoord is nee).
Wat moeilijk zal worden: blijft de Kapelaan ons aanspreken? Hoeveel pastiche kunnen we aan? Koot en Bie lieten niet voor niets hun typetjes na verloop van tijd weer verdwijnen, en met Bens productiviteit zou de vermoeidheid al snel kunnen intreden. De oplossing zal moeten zijn dat de Kapelaan toch nog zoveel redelijkheid meekrijgt dat we ons oprecht op zijn mening gaan verheugen.
Als het Ben gaat lukken zijn alter ego genoeg echte en interessante ideeën mee te geven, lost hij daar misschien een nog grotere moeilijkheid mee op: kan hij het zélf volhouden een rol te blijven spelen? Het lijkt me zwaar voor iemand die zo eerlijk is. We zullen het zien. Maar het maakt niet uit. Als dit project mislukt, zal het een glorieuze mislukking zijn, en gaat Ben hopelijk weer de stukjes schrijven waar we hem van kenden.
Een verwaarloosd stukje in het integratiedebat
-
Onder de douche na het zwemmen. Tegenover me zijn twee begin-twintigers met
elkaar aan het babbelen. Een jongen, een meisje. Er staat nog iemand tussen
hen...
4 weken geleden
6 opmerkingen:
Dank u wel, namens de H. Corneliusparochie, broeder Wouter.
Ik heb trouwens de prachtige documentaire ‘Van tsaar tot Lenin’ gezien, vanavond, op Geschiedenis van Nederland 4. Prachtige filmbeelden, bij elkaar verteld door Karel van het Reve. In 1977, meen ik.
Ik heb nooit begrepen wat hij met zijn foutieve ‘Amsterdamse’ uitspraak van het Russisch bedoeld heeft. Nu weet ik het, door zijn uitspraak van de naam ‘Kerenski’: kjéérnskíe. Dat lijkt er inderdaad niet op. Het moet, volgens een vriendin uit Jefremov klinken als: kjèrnskì.
Regel van Karel van het Reve: nooit om een recensie vragen en nooit voor een recensie bedanken.
Potverdorie, ik zou toch televisie moeten kijken, zij het dan selectief. Deze heb ik mooi gemist. Maar daar is geloof ik een mouw aan te passen, via Internet? Ik ga het uitzoeken.
Amsterdams accent van VhR: ik heb daar vaak over gepiekerd. Ik hoop daar nog eens op terug te komen, maar moet hem dan zelf gehoord hebben. Dit is het echter vrijwel zeker niet. Beetje technisch verhaal, maar het komt er waarschijnlijk op neer dat je vriendin de naam met wat meer nadruk voor je heeft uitgesproken. Spreekt een Rus de naam gedachteloos uit, dan verlengt die e. Overigens had ik aan het Moskouse Historisch Archief Instituut een docente die de naam uitsprak met de klemtoon op de tweede lettergreep. Ze keek daarbij voor mijn gevoel uitdagend de zaal in, zo van: "Ik weet wat jullie denken, maar ik heb informatie die jullie niet hebben."
Wil je een Slavische taal leren en is het je verder om het even, kies dan Tsjechisch of Pools, dan heb je tenminste vaste klemtonen.
Gevonden! Fuckin' A! Geweldig dat je dit ter sprake bracht! Ga meteen kijken.
Helaas, nog geen definitief oordeel over het Amsterdamse accent. Van het Reve noemde meer Russische namen dan ik hem ooit in enige geluidsopname heb horen uitspreken en dat was leuk, maar de meeste spreekt hij bewust enigszins Nederlands uit, wat ik ook altijd doe, om niet frikkerig over te komen, en omdat een Nederlander de naam vaak niet meer kan plaatsen als je bijvoorbeeld zoals het hoort alle onbeklemtoonde o's tot a's en e's tot i's reduceert.
Wel hoorde ik hem duidelijk "Ferzajje" zeggen voor "Versailles". Het verwisselen van f en v en s en z zou je als Amsterdams kunnen duiden, maar is in dit geval waarschijnlijk een algemeen Nederlandse gewoonte, die mijn moeder, lerares Frans in ruste, er bij mij uit heeft geramd.
Mooie beelden inderdaad. Er leek geen einde te komen aan die executies door de mannen van Koltsjak. En de slachtoffers leken lacherig, worden in hun laatste minuten opeens voor het eerst van hun leven gefilmd.
Dank u voor de recensionele terechtwijzing, ik was hem vergeten. Namens de Onafhankelijke Katholieken Egmond (OKE) (want we hebben ons zojuist losgescheurd van de moederkerk),
kapelaan Engelbertus.
Een reactie posten