In katern Wetenschap en Onderwijs van de zaterdag-NRC gingen de vreemdste stukken ook deze week weer over het onderwijs. Bijvoorbeeld over de cursussen "academisch leren" die op universiteiten worden gegeven, een uitkomst voor studenten die maar niet begrijpen waarom ze geen voldoendes halen: "ze hebben net een overstap gemaakt en lopen aan tegen een andere manier van leren." Good going, alle kneuzen aan boord houden.
En er is een stuk over lagereschoolkinderen in Haarlem die elkaar in de klas masseren, waar ze heel rustig van zouden worden. In Zweden wordt het al veel meer gedaan dan hier, meldt het stuk. Al? Dus dit is alweer beklonken, als volgende stap naar de totale feminisering van het onderwijs?
Ik heb het huiverend gelezen. Massage is mijns inziens even werkzaam als homeopathie en acupunctuur, en ik hou niet van aanraking door medemensen. Ja, door sommige vrouwen. Maar daar wordt ik dan weer niet rustig van.
De Haarlemse juf Colinda beseft denk ik dat er iets seksueels in massages zit. Ik denk tenminste dat dat de reden is waarom ze een opt-out biedt: je hóeft het niet, en hoeft je ook niet elke massagepartner te laten welgevallen. Maar vooral bij kinderen zal de sociale druk om gewoon mee te doen groot zijn.
Of denkt ze serieus, met de Zweedse professor die in het stuk wordt aangehaald (altijd oppassen als de enige geciteerde deskundige een buitenlander is), dat het effect van massage heel anders is?
Or, yet another possibility: ze kent haar filmklassiekers wél, maar ze neemt ze, de academische vaardigheid van het generaliseren uiteraard niet machtig, veel te letterlijk, en denkt dat rug- en nekmassages wezenlijk anders zijn dan voetmassages?
Een verwaarloosd stukje in het integratiedebat
-
Onder de douche na het zwemmen. Tegenover me zijn twee begin-twintigers met
elkaar aan het babbelen. Een jongen, een meisje. Er staat nog iemand tussen
hen...
1 week geleden
2 opmerkingen:
Je hebt in je labels ‘Wetenschap’ genoemd, waar je ‘Pseudo-wetenschap’ bedoelde, Wouter. De voorbeelden die je noemt, zijn inderdaad te verschrikkelijk voor woorden. Huiveringwekkend. Als ik kinderen had - ik heb ze niet - zou mijn oplossing zonder twijfel zijn: ze thuis opleiden. Ik zou ze niet toevertrouwen aan het Nederlandse onderwijs.
Over onderwijsmethodes gesproken, en hoe om te gaan met de vermeende vermindering van de aandachtsboog van de hedendaagse student. Mijn lief werkt sinds kort op een niet nader te nomen hogeschool in onze geliefde hoofdstad, waar ze, van een bepaalde opleidingstak, de kwaliteit moet zien te toetsen, te waarborgen en als het even kan te verbeteren. Omdat ze daar nog geen ervaring in heeft, moet ze nu ook wat didactische cursussen volgen die nieuwe docenten wegwijs moeten maken in het hedendaagse onderwijssysteem.
Die armen docenten van tegenwoordig krijgen daarin te horen dat, als ze college geven, ze ervan uit mogen gaan dat er niet meer dan vijf procent van wat ze vertellen wordt opgenomen door de studenten. In plaats van die studenten op hun verantwoordelijkheid te wijzen en tegen ze te zeggen dat ze gewoon moeten opletten, wordt de docenten van tegenwoordig aanbevolen om zich op de belangrijkste vijf procent van hun verhaal te concentreren en dat uitentreure ter herhalen, met als vermoedelijk gevolg dat binnen de korste keren de hele klas in slaap is gevallen en men tot de conclusie komt dat hedendaagse studenten onder het zware programma bezwijken en om de vijf minuten een pauze moeten houden waarin ze onder geen beding met de les mogen bezig zijn.
Een reactie posten