God, wat verheug ik me op Danielle de Niese, dinsdag in het Concertgebouw. Niet alleen om Danielle, maar vooral om Händel, van wie ik ter voorbereiding al het vocaals aan het afluisteren ben dat ik uit de boedel heb meegekregen: aria's gezonden door Janet Baker, Lorraine Hunt en Joyce DiDonato. Niet de Ariodante met Anne Sofie von Otter, eerlijk is eerlijk, het was mijn idee, maar ik gaf hem indertijd aan mijn vrouw cadeau, niet andersom. Hoe erg is dat? Even analyseren.
Liefhebbers van het filmhuisgenre hebben indertijd Farinelli gezien, voor hen lijkt Händel op Jeroen Krabbé en dat is niet ideaal, maar het is bij mijn weten de enige film waarin Händel een rol van betekenis speelt. Hij is een soort coach die ongeveer tegen de jonge Farinelli zegt wat mijn Amsterdamse rij-instructeur placht te zeggen als ik te lang aarzelde: 'je kén wel, maar gá dan ook!'
Waar Jeroen, eh, Händel in die film van mij dieper op in had mogen gaan was het ongegeneerde herhalen van thema's, wat barokmuziek zo onweerstaanbaar kan maken. Vooral bij de vocale stukken. Je hoort, bijvoorbeeld in Con l'ali di costanza, een intro waarvan je denkt 'O ja, daar wil ik meer van horen.' De zang volgt min of meer het thema, is prachtig op zich, maar toch anders. Loopt wat ik maar een 'cyclus' zal noemen op zijn einde, dan lijkt Händel de toehoorders te vragen: 'En, wat vonden jullie van het thema? Mooi? Voelde het goed? Zouden jullie het nog eens willen horen, instrumentaal? Ha, kan dat, vragen jullie je af? Nou, van mij mag het! Maar wacht, de musici, wat vonden de musici, willen die nog een keer? Dames, violistes? Jaah, jullie willen wel hè, daar hadden jullie voor geoefend! Gáán we! Of, nee, wacht wacht wacht, omdat jullie het zo mooi vinden, heb ik nog een kleine verbetering aangebracht!' En dat twee, drie, vier keer, zo vaak dat een publiek dat alleen de light versie kent er op 2.43 niet meer op rekent (en blijf kijken).
Toch komt ook aan Händel-aria's, zoals aan alle mooie dingen, een eind. Het genot kan alleen nog verlengd worden door het tempo zover te verlagen als bij deze muziek mogelijk is. Mijn Janet Baker-uitvoering van Con l'ali di costanza (niet op YouTube te beluisteren) is wat mij betreft volmaakt. Maar hier, check Anne Sofie, zelfde nummer, van de Ariodante-cd die ik niet heb. Prachtige stem. Maar de dirigent. Wat een snelheid. Dat moet Raketman zijn.
Een verwaarloosd stukje in het integratiedebat
-
Onder de douche na het zwemmen. Tegenover me zijn twee begin-twintigers met
elkaar aan het babbelen. Een jongen, een meisje. Er staat nog iemand tussen
hen...
2 uur geleden
12 opmerkingen:
Vond je het toch niet kunnen, die uit hun context gerukte profielzinnetjes over 'de klik'. Nobel van je.
Wat nu ineens wel blijkt is dat mijn reacties van jou zijn. Zouden wij hieruit mogen concluderen dat al mijn reacties voor jouw rekening komen? Met andere woorden: als ik nu iets strafbaars zeg, schuif ik dat dan in jouw schoenen? Zijn het dan automatisch jouw woorden? Jij kunt er immers mee doen wat je wilt.
Ik heb zelf wel eens (lang geleden) bij iemand die het nodig vond om op mijn weblog Allah en diens profeet verrot te schelden, zijn woorden veranderd zodat er iets stond wat de schrijver van de woorden in een wat lullig daglicht zette. Enigszins onethisch van mij, maar hij kwam in ieder geval niet meer terug.
Sorry dat ik niks over Händel te zeggen heb. Händel en ik missen een klik.
Wel een leuk filmpje van Tatiana Troyanos. Enorme vrouw naast dat kleine pianistje. Het verbaasde me trouwens dat die van blad speelde.
Haha, ja, ik zat er erg mee. Niet alleen om die arme meiden, maar ook omdat het niet als mijn eigen stuk voelde. De reden dat ik het niet eerder verwijderde is juist dat ik dat niet aardig vond tegenover de reageerders, maar wat telt zwaarder...
Ik kan je alle reacties toesturen als je er aan hecht, ze blijven wat mij betreft helemaal van jou.
Nee, ik hecht er niet aan. Je mag ze houden. Zolang je ze maar niet doorverkoopt.
e-matching, is dat trouwens niet van die reclame met die waslijn, en dat je dan een stem hoort die zegt: "Deze boodschap is niet voor mensen voor wie, euhm, deze boodschap niet bedoeld is." Waarna blijkt dat e-matching alleen voor hoger opgeleiden is. Ik vind dat dus een beetje een onsympathieke reclame. Klasserelatiebemiddeling.
Ik kijk geen televisie, maar ja, dat zal 'm wel zijn. Nee, klinkt misschien onsympathiek. Maar de site voorziet duidelijk in een behoefte. Ik heb ook wel het idee dat de meeste reclame op het andere uiteinde van het spectrum gericht is. Maar de doelgroep nadrukkelijk noemen, dat lijkt me een nieuwe ontwikkeling.
Max! Ik begrijp dat je even op die verwijdering wilde ingaan en begrijp me goed, ik ben heel blij met al je reacties (ook die op de verwijderde post, ook de bovenstaande), maar... graag on-topic verder, OK?
Ja, kleine van blad spelende pianist, maar wordt door een van de dames-reageerders wel een 'stud' genoemd. Zo zie je maar. Gewoon goed pianospelen, dan komt de rest vanzelf.
Ik speel piano, zij het een stukkie minder vingervlug.
En een stud ben ik sowieso. Ik heb namelijk precies zo'n lichaam als Ben: http://hoogeboom.blogspot.com/2010/01/165-mijn-versiertechnieken.html
Update: schitterend concert, maar... niet door Danielle, hoe cute ze ook was. Het orkest was in één woord verbijsterend. Ik ben het helemaal eens met deze recensie.
Ha Wouter - interessant wat je schrijft over Danielle D. - inclusief die behulpzame recensie, die maakt dat een mens iets minder spijt heeft dat-ie er niet bij is geweest. Maar die kop boven je stukje? Hij deed me denken aan een passage in *De boot en het meisje* (Jonathan van het Reve, 2007) p. 56, waar een meisje dat later Reetsjel blijkt te worden genoemd, haar afstudeerproject aan de Rietveldacademie beschrijft: "Romans through the time. A rock's quest of entertainment now and then". Ik citeer: "Romans through the time"? vraag ik. "Civilisations in the history," zegt Rosa, terwijl ze de kamer binnenkomt. "Greeks behind the space. Sorry. Waar hebben jullie het over?
Hoi Ileen,
OK, ik ben om, ga het boek van Jonathan kopen, ik blijf nagniffelen om het Greeks behind the space. Het zal mijn "Russische" achtergrond zijn dat ik zo gevoelig ben voor lidwoordgrappen.
Ik gebruik graag 'readymades' als kop, en deze stond in een comment van de eerste Händel-link. Hier. Scroll omlaag als je het wilt verifiëren. Volledig citaat:
"This is certainly one of the most beautiful arias ever composed by the greatest composer of the human history: Georg Friedrich HAENDEL!!!"
Ik kan daar een heel eind in meegaan. Helaas zat Con l'ali di costanza niet in het programma, ik hoopte dat het in de toegift kwam, veerde op toen D. "This is from Ariodante..." zei, maar nee. Mijn muzikaal meer ontwikkelde vriend Jan siste me toe dat Con l'ali etc. ook een aria voor mezzo's is. Vandaar.
Toch heb je wel degelijk erg veel gemist, dat Il Giardino Armonico vier keer werd onderbroken door een mini-optredentje van Danielle mocht de pret niet drukken, te meer omdat ze Danielle ook geweldig begeleidden. Alleen in de pauze was er een leegte. En achteraf.
Een reactie posten