Ik wist nooit of Frits Abrahams nu ook nog andere dingen deed dan vijf keer in de week een meesterlijk stukje schrijven. Ik weet het na het lezen van zijn jubileumportret nog steeds niet, maar ik denk het niet. In ieder geval is het columns schrijven zijn hoofdbezigheid. Hij schrijft ze tussen 8 en 11 uur 's morgens, en is de rest van de dag materiaal aan het verzamelen. Hij heeft geen problemen met het vinden van onderwerpen, zegt hij, maar "[j]e moet je voeden, anders kom je droog te staan."
Ik was hier al bang voor. Als hij met zijn talent en zijn ervaring nog zo veel tijd nodig heeft, is dagelijks iets substantieels schrijven voor mij geen haalbare kaart. Maar ik hoor te schrijven (OK, én les te geven, eigenlijk; maar een goede les bereid je schrijvend voor). Ik heb er een meer dan full-time baan bij.
Dan maar wat korter. Associatiever. Opschrijven wat me te binnenschiet. Kortom, bloggen, geen columns schrijven, en helemaal geen imitatie-Karel van het Reve proberen te zijn. Akkoord? Akkoord. En de kinderen erbij halen! Altijd een bron van kleine inspiratie, en dan heb ik de opa's en oma's alvast in de zak. Morgen beginnen.
Een verwaarloosd stukje in het integratiedebat
-
Onder de douche na het zwemmen. Tegenover me zijn twee begin-twintigers met
elkaar aan het babbelen. Een jongen, een meisje. Er staat nog iemand tussen
hen...
4 weken geleden
1 opmerking:
Dag Wouter,
Het is wel goed, korter werk schrijven, maar ik hoop toch zeer dat je af en toe bijvoorbeeld een stuk zult schrijven over Toergenjev en zijn banale Traviata. (Kende Toergenjev Bach?, vraag ik me af.)
Dat was een zeer goed stuk, reden om je blog in mijn google reader te zetten. Niet alleen dat stuk natuurlijk, je hebt tientallen langere stukken geschreven die ik graag gelezen heb en die me verder geïnformeerd hebben en die me ook opvielen omdat ze nauwelijks ironisch bedoeld schenen te zijn.
Vooral dat laatste: dat is je grote kracht.
Schrijf maar gewoon door, is mijn advies, dan komt alles goed.
Een reactie posten