Een film die we op zich niet aanbevelen

Achter het raam van coffeeshop Mellow Yellow op de Vijzelgracht (of de Vijzelstraat, daar wil ik even af zijn) hangt een bordje met de tekst "Geen harddrugs. Geen alcohol. Geen wapens. Geen telefoons." Ongetwijfeld wil men daarmee op het vredelievende karakter van softdrugs wijzen. Begin je aan coke & bier, dan ben je zo aan het vechten of telefoneren. Toch maakt het een deprimerende indruk. Geen wonder dat iedereen daar zit te blowen.

We kwamen erlangs met het verjaardagsfeestje van dochter van negen, op weg terug van de film. Een tramrit, een ijsje en een half uur later, bij het uitdelen van de cadeautjes die je tegenwoordig aan het eind van het feestje moet uitdelen, zegt M., een slimmerikje dat een paar keer in zo'n televisieprogramma schijnt te hebben opgetreden waarin kinderen dingen moeten beschrijven zonder het woord zelf te noemen: "Ik denk dat we ze beter naar arme kindertjes in Amerika kunnen sturen."

Datzelfde meisje had ook een antwoord dat mij beviel op mijn vraag waar Winx en het geheim van het verloren rijk eigenlijk over ging: "Dat mogen wij niet zeggen."