Hillary for Justice

Pfffffffff. En wat doen we nu met Hillary. Geen vice-president natuurlijk. Ze is geen dienstbaar type. En als het haar lukt haar eigen ambities in toom te houden, dan zit je nog altijd met Bill, die zich ook al niet op de achtergrond kan houden. (En dan zijn gedrag tijdens deze campagne. Ik ben altijd een fan van hem geweest, maar ik herkende hem domweg niet meer. Het was allemaal buitengewoon onwaardig. Nee, die willen we niet meer.)

En de stemmen van Hillary dan? Dat schijnt wel mee te vallen. Analisten lijken het er over eens te zijn dat de grootste groep Hillary-aanhangers, de echte Democraten, met enige tegenzin toch wel op Obama gaan stemmen. Een nieuwe, kleinere groep Clinton-stemmers bestond uit Reagan Democrats, als Democraat geregistreerde simpele zielen, die voor de duivelse keuze tussen een vrouw en een neger geplaatst voor de vrouw gingen, maar in de algemene verkiezingen naar McCain zullen overlopen, of Hillary nu op het ticket staat of niet.

Hillary is voor Obama dus van geen waarde vice-president, noch als stemmentrekkende running mate. Maar hij kan haar niet negeren, want ze moet het komende half jaar wel loyaal zijn. De Democraten moeten een front vormen. Die-hard Hillary-fans mogen niet stiekem hopen dat Obama verliest, opdat Hillary het in 2012 weer kan proberen, tegen de dan 76-jarige McCain.

Het is geen nieuw idee, maar hoog tijd het weer van stal te halen. Want wat we moeten doen is: Hillary beloven dat ze lid van het Hooggerechtshof mag worden. Zulke deals zijn eerder gemaakt. Het beste voorbeeld is Earl Warren, die door Eisenhower beloond werd voor zijn steun tijdens de presidentscampagne - terwijl Warren als populaire gouverneur van Californië zelf presidentskandidaat had kunnen zijn.

Maar is het wel moreel, past het wel bij Obama? Ja, geen probleem. Al die rechtersbenoemingen zijn politiek, en zo slecht zou Hillary niet zijn. Dat ze nooit rechter is geweest is geen bezwaar, ze is juriste, heeft veel praktische ervaring met constitutioneel recht en niemand heeft haar ooit van luiheid (of domheid) beticht.

En het mooiste is: het is voor haar een prachtige baan. Misschien wel mooier dan het presidentschap. Geen verkiezingscampagnes meer. Geen mensen die je te vriend moet houden. Respect van vriend en vijand (geen Amerikaan heeft ooit een Justice een idioot genoemd). Meer kansen om blijvend iets voor Amerika te doen dan als president.

Ja, als we haar de eerstvolgende openvallende positie aanbieden en de Obama-sceptici binnen de partij weten, voelen dat er zo'n deal is, dan gaan ze ouderwets hard aan het werk en wordt McCain weggevaagd.

Enige gevaar: dat Hillary zich, bevrijd van alle verplichtingen aan haar omgeving in een positie die ze voor het leven bekleedt, in onvoorspelbare richtingen gaat ontwikkelen. Een mooi voorbeeld is weer Warren. Eisenhower loste niet alleen een belofte in door hem te benoemen, maar dacht ook een staunch conservative binnen te hebben gehaald. Maar Warren, bij zijn benoeming 62 jaar oud, ging plotseling aan reflectie doen en was binnen een paar jaar een overtuigde liberal.