Ben en ik hebben besloten het experimentele prachtblog Ben & Wouter uit zijn lijden te verlossen. Jammer, maar het zat er aan te komen: ik blog gewoon te weinig. Voor Ben daarentegen is bloggen een way of life, een soort surfen - ik begrijp tenminste dat dat ook een way of life is. (Dat lijkt een cirkelredenering, maar is het dat ook? Ik herinner me dat we op de middelbare school een boek van Alan Sillitoe lazen, waar een jongetje in voorkwam dat van een muur van twee meter hoog sprong en zei dat hij zich als een parachutist voelde, want als je als parachutist neerkwam voelde het ook alsof je van een muur van twee meter hoog sprong. Ik herkende dat, want ik dacht altijd hetzelfde als ik van een muur sprong.) Veel bloggen is nog maar het begin, wil je een blogger zijn, dan moet je alles wat je doet dienstbaar maken aan het bloggen. Om het tegen mijn gewoonte in een beetje dramatisch te zeggen: leven is je voorbereiden op je volgende blog.
Een verwaarloosd stukje in het integratiedebat
-
Onder de douche na het zwemmen. Tegenover me zijn twee begin-twintigers met
elkaar aan het babbelen. Een jongen, een meisje. Er staat nog iemand tussen
hen...
4 weken geleden
1 opmerking:
Dag Wouter,
Het is inderdaad jammer dat ons blog verdwenen is. Je hebt ook goed uitgelegd hoe het zat.
Het blogschrijfsysteem dat we hanteerden, was ook beter geschikt voor een pure fictieschrijver (zoals ik ben) dan voor een non-fictieschrijver. Als je je stukjes allemaal bij elkaar liegt, ga je veel makkelijker met dat systeem om. Nietwaar, je legt wat leugentjes achter elkaar en je hebt weer een stukje.
Ik zit nu - kwart voor drie in de nacht - naar de verkiezingen in Amerika te kijken op CNN. Ze maken er weer geweldige televisie van. Ik heb lang gedacht dat McCain het zou winnen (zoals Bush het vier jaar geleden won van Kerry), totdat mevrouw Palin erbij kwam. Toen kwam de crisis er nog eens overheen. Die werd veel beter begrepen door Obama.
Obama gaat de race winnen met een verschrikkelijke voorsprong.
Een reactie posten