maandag 14 juni 2010

Muziek voor Alice

Alice, de vriendin van Ben (misschien ten overvloede, maar in dit geval moet ik er zorg voor dragen dat de mystificaties zich niet tegen me gaan keren: zij is niet de A. die af en toe tegen haar zin in dit blog wordt opgevoerd), overleed nu precies twee dagen geleden. Ik ga niet schrijven hoe ik me daar over voel. Ik wil wel kwijt dat ik haar heel graag mocht. Ik las haar blog en de talloze blogs van Ben - zie bijvoorbeeld hier en hier en hier), en volgde, soms geamuseerd, soms gegêneerd, maar meestal blij, hoe ze naar elkaar toe groeiden. Ik ontmoette Alice en Ben voor het eerst op de presentatie van het eerste deel van het Verzameld Werk van Karel van het Reve. U kunt van die bijzondere dag nog de verslagen van Alice (feitelijk, als altijd), van Ben (hilarisch), nogmaals van Ben (realistischer) en van mij (voor de volledigheid) lezen.

De tweede ontmoeting was anderhalf jaar later, afgelopen woensdagavond, verkiezingsavond. Nadat ik in het Ben-en-Aliceproject Het huis der gekreukten had gelezen dat het nu écht slecht ging met Alice, had ik de achteraf wel heel gelukkige impuls een paar goede dvd's langs te brengen. Ben houdt niet van films, dus ik redeneerde: die heeft geen dvd's in huis, maar Alice zal wel niet meer lezen en welke terminale patiënt wil er nou naar de Nederlandse televisie kijken, dan toch liever een dvd in je computer leggen. Ik vond dat ze er (naar omstandigheden, zeg je er dan bij) goed uitzag, ze was, zei ze, een beetje high van de medicinale weed, waar ik nu wel een enorm voorstander van ben, en dus niet alleen vanwege het bijverschijnsel dat het pijnstillend kan zijn. Maar daarna ging het snel, die films (ik had voor de zekerheid Shakespeare-verfilmingen meegenomen in de hoop dat Ben dan zou meekijken) zal ze wel niet meer gezien hebben.

Ik heb het afgelopen weekend een korte, praktische e-mailuitwisseling met Ben gehad. Vergeleken met hem ben ik een man van de wereld, dus ik geef hem sociale adviezen. Zo zeg ik dat hij ondanks Alice' wens dat "alles zo goedkoop, zo simpel en zo onchristelijk mogelijk zou gaan", dus ook geen sprekers, toch eigenlijk een praatje moet houden. Als hij liever schrijft dan spreekt (daar kan ik me nogal wat bij voorstellen) - schrijf dan wat, en lees het voor, want, zeg ik, als degene die de laatste jaren het dichtst bij haar stond, heb je een zekere verantwoordelijkheid. De aanwezigen verwachten het van je.

Maar Ben legt uit dat Alice dit niet slechts wenste om hem, Ben, niet te veel te belasten. Ze was daar heel specifiek over: geef je mensen de kans iets te zeggen, dan gaan ze dingen zeggen die niet waar zijn, zoals "Alice was eigenlijk een filosofe". Hoewel ik denk dat je dat soort excessen wel kunt voorkomen, kan ik me voorstellen dat je er niet helemaal gerust op bent, en dus geen ruimte geeft voor sprekers.

Ben schrijft ook over de muziek. Ik weet zelf al jaren welke stukjes er op mijn begrafenis moeten klinken en ik neem me al enige tijd voor die voor de zekerheid op een cd te branden. De muziek is eigenlijk het enige dat me bezighoudt, als dat onderdeel maar goed gaat, verder zou ik zeggen: ik ben er toch niet meer bij, al vind ik wel dat er veel lekkere drank moet zijn en dat de mensen die moeten rijden een flesje mee moeten krijgen.

Alice daarentegen vroeg ondubbelzinnig om "muziek die ze hebben". Ik moet toegeven dat dat heel verstandig is. Het is ongetwijfeld ingegeven door bittere ervaring - je maakt als kankerpatiënte, actief in allerlei verenigingen, wat mee op uitvaartgebied. Als gezonde man van bijna 45 heb ik in mijn leven vijftien begrafenissen en crematies meegemaakt. In maar liefst drie daarvan ging er zeker iets mis met de muziek, en van maar twee weet ik zeker dat het goed ging. Misschien heb ik het erg slecht getroffen, maar ook als het in werkelijkheid maar één op de tien keer mis gaat vind ik dat verbijsterend. Je kunt blijkbaar drie cd's aanleveren, de af te spelen nummers daarvan omcirkelen of onderstrepen en er groot 1, 2 en 3 bij zetten, en nog zetten ze Mieke Telkamp op. Kies je daarentegen uit de collectie van het uitvaartcentrum, dan heb je misschien niet de beste stukjes Bach en Händel, maar je hebt grote kans dat je tenminste Bach en Händel krijgt.

6 opmerkingen:

Ben Hoogeboom zei

Ik heb gekozen:
1. Bach: BWV 534 (prelude)
2. Bach: BWV 1067 (sarabande)
3. Bruch: Kol Nidrei
Deze drie stukken heeft Alice heel mooi gevonden. Ik had natuurlijk veel liever muziek van Tomkins, Byrd en Tallis gehad, en ook Alice zou dat grandioos mooi hebben gevonden, maar we zullen met maar doen met Bachjes en een Bruchje.
Ik denk trouwens dat het dit keer wel goed zal komen bij de crematie.

Ben Hoogeboom zei

O ja, Wouter. Ik zal die vijf CD’s die je ons gaf op niet de verkiezingsavond (die was een week eerder), maar afgelopen woensdagavond, meenemen. Zeer bedankt. Alice heeft er niet meer naar kunnen kijken. Ze was donderdag niet meer aanspreekbaar. Vrijdag al helemaal niet meer.

Wouter van den Berg zei

Hoi Ben,

Mooie stukken! Het was afgelopen woensdag (9 juni) ook verkiezingsavond, ik bedoel de avond na de verkiezingen, had die ochtend net als jij op Job gestemd en het leek er op dat moment op dat die nog kon winnen ook. Maar hoe snel het is gegaan, ongelooflijk, dat ze de volgende dag al niet meer aanspreekbaar was, ik kan daar nog niet bij.

Ik zal het niet erg vinden als je die Shakespeare-dvd's vergeet, komende woensdag. Je kunt ze dan later nog eens kijken, ze waren immers zorgvuldig gekozen om ook voor jou, als niet-filmliefhebber, acceptabel te zijn.

Jongen, wat lul ik toch. Maar het is fijn je te zien bloggen en reageren. Hou je taai.

Ben Hoogeboom zei

Je hebt gelijk met die verkiezingsavond. Dat was vorige week. Ik raak een beetje in de war.
Enorm leuk nieuwtje: straks komen Max Molovich en zijn zoontje Micha bij me op bezoek!

Wouter van den Berg zei

Alle begrip. En ik verwachtte niet anders dan dat Max niet achter zou blijven, al wist hij dat zelf misschien nog niet. Maar Micha moet toch eens de zee zien, en waarom dan niet bij jou. ;-)

Ben Hoogeboom zei

Dag Wouter,
Het is wel eenzaam zo, zonder Alice. Ik heb nu wel begrepen dat ik mijn BBZ-stukjes maar moet gaan herbeginnen. Dus gewoon: die ouderwetse stukjes die ik gewoon verzin enzovoorts. Ik ben er gisteren maar mee begonnen, dan moet ik er elke dag één verzinnen. Dat lucht op, zullen we maar zeggen.
En voor mijn Duifje-Bennemans-dialoogjes: daar zijn nog honderden, wel duizenden stukjes muziek voor!
Het bezoek van Max en zijn zoontje Micha was zeer opbeurend, en heeft me veel goed gedaan. Zoals ook jouw bezoek me veel goed heeft gedaan.