Filibuster

Wat - althans voor mij - opvallend is aan het nieuws dat Alito het waarschijnlijk wel gaat halen omdat de Democraten geen filibuster aandurven, is dat de filibuster blijkbaar een technische kwestie is geworden, een manier om met 40 zetels de meerderheid te frustreren. Vroeger (maar tot wanneer dus?) gingen speculaties over stemmingen in de senaat steeds over hoeveel van de 51 benodigde zetels er al zeker waren. Hoeveel Democraten deden met de Republikeinen mee, en hoeveel andersom? Nu is het aantal 61 geworden. De filibuster hoeft niet meer uitgevoerd te worden - als 40 senatoren aangeven de intentie te hebben zijn ze klaar.

Commentaar: de Republikeinen hebben gelijk, zo kan het nooit bedoeld zijn geweest. Los van de vraag of het niet benoemen van Alito (voor hem tien anderen) het waard is.

Vraag: wie kan er uitleggen wat er is gebeurd met de filibuster van een senator die écht voor een zaak staat en als Mr. Smith praat tot hij erbij neervalt (Will the Senator yield? - No, sir, I'm afraid not, no sir). Kan dat niet meer, of durven ze dat niet meer? Er is toch wat voor te zeggen, lijkt me. Anders dan de berekenende Democraten die zich nu toch maar tegen een filibuster uitspreken omdat ze als de stemmen geteld worden niet bij 30 of 35 losers willen horen, zou zo iemand misschien wel respect krijgen. Strijdend - maar dan écht strijdend - ten onder? Of is er geen enkele senator die nog gevoelens van respect zou weten op te roepen?