Ga er maar aan staan

Vooruit, een stukje van 350 woorden over het werk van mijn vrouw. De opdrachtgever vraagt voorzichtig of er iets over het pictorialisme in kan - blijkbaar vinden ze dat mijn vrouws werk in die traditie past. Maar na enig beraad besluiten we dat dat ten onrechte is. Want mijn vrouw doet iets heel anders dan die gasten die schilderijen imiteerden. Ze schildert zélf, niet met penseel en verf, maar met camera en afdrukmachine. Ze kiest haar modellen zoals Botticelli ze gekozen zou hebben. En ze fotografeert ze zoals hij ze geschilderd zou hebben: de houding bedenkend, maar het model niet mooier makend dan ze is. Wel haalt ze alle schoonheid eruit die erin zit.

Maar ja, 350 woorden hè? En wat ik vergat er bij te zeggen: voor Fransen, want Fransen houden van haar. Ze hebben alleen sinds een paar honderd jaar hun waardering voor duidelijk schrijven verloren.