Wessel te Gussinklo

Ik had geloof ik nooit van Wessel te Gussinklo gehoord (of in ieder geval: zijn naam deed bij mij geen enkele bel rinkelen), tot ik het plastic van een Vrij Nederland scheurde - dat doe ik meestal twee weken nadat we 'm in de bus hebben gekregen, wat in dit geval het stuk 'De teloorgang' van Simon Kuper, een publicist die 'op een antropologische manier' over sport schrijft, op een leuke manier achterhaald maakte - en naast dat stuk van Kuper de rubriek aantrof waarin in dit nummer die Wessel te Gussinklo de jaloersmakende eer kreeg zijn vijf leefregels toe te lichten (jaloersmakend, jazeker, stel je even voor dat je dat mag: aan de Italiaans-Belgische journaliste Carolina lo Galbo (geb. 1980) vertellen wat je leefregels zijn - geen enkele vieze oude man van boven de dertig (G. Reve) zou die kans laten lopen, al moet hij zich er met een verlopen kop voor laten fotograferen - en natuurlijk als de wiedeweerga vijf leefregels bedenken, wat niet iedereen even goed afgaat) en benieuwd was wat ik al die jaren gemist had.

Een snelle speurtocht levert op: hij houdt van lange zinnen met zijsprongen. En in zijn romans is hij een meester in gênante scènes. Die romans ga ik niet lezen. Dat is natuurlijk makkelijk beloofd voor iemand die geen tijd heeft om welk boek dan ook te lezen, dus laat ik dit aanscherpen: al waren het de laatste boeken ter wereld, ik zou ze niet lezen, want ik kan niet tegen gênante scènes. Maar hij heeft ook pas een boek geschreven dat Palestina als adderkluwen heet en dat misschien wel interessant is.

Ik krijg uit wat ik erover lees de indruk dat Te Gussinklo vindt dat de Palestijnen niet moeten mieren en hun verzet moeten opgeven. Elsbeth Etty citeert hem over de Amerikaanse Indianen: 'Waren het gewoon blanken geweest dan hadden ze, het vergeefse van hun verzet inziend, wat bijgeleerd.' Ik heb zelf al eens de parallel getrokken tussen Palestijnen en Indianen. Als je verder niets 'hebt' met die Indianen, kun je al snel zeggen: het was natuurlijk fout om Amerika op hen te veroveren, maar nu is het toch maar mooi het land waar Barack Obama president kan worden.

Te Gussinklo nu lijkt nog een stapje verder te gaan, en te vinden dat de slachtoffers zich beter snel in hun historische rol hadden kunnen schikken. Dat zou een wreed oordeel zijn. Wie zich tegen een verkrachter verzet, verdient het niet dom genoemd te worden, al is die verkrachter veel sterker en heeft hij een boekenkast vol boeken.