- Maar wat zei die recensent eigenlijk?
- "De foto’s blijven steken in een alledaagse esthetiek die maar niet wil betoveren."
- O.
- Ja. Anders dan haar eerdere werk, met zijn uitgesproken uitsnedes. Die leverden "boeiende beelden" op.
- You can't please them all. Anderen vonden die uitsnedes juist wat koel, esoterisch. Ik voor mij vind het juist wel leuk dat je nu af en toe een lichaam bij een gezicht ziet, en omgekeerd.
- Maar de recensent niet. Foto's van mooie meisjes maken is triviaal, dat kan iedereen, zegt hij zo ongeveer.
- (a) Dat is niet waar, want krijg ze maar eens voor de camera, en (b) Carla máákt ze mooi.
- Ze haalt al het mooie naar voren. Dat wel. Maar het zijn zeker geen dogs hoor, in het echt. En de recensent zegt dus dat een foto van een mooi meisje nog geen mooie foto hoeft te zijn.
- Nee, natuurlijk niet. Maar wil je een mooi portret maken, dan leg je jezelf een geweldige handicap op door een lelijk model te kiezen.
- Ah! Maar Carla zegt vaak dat ze dingen die in het algemeen niet mooi worden gevonden, en die tegenwoordig routinematig weggeretoucheerd worden, juist wél mooi vindt, en juist naar voren wil halen.
- O, ik snap het. De recensent maakt daarvan dat Carla lelijk mooi vindt, en vindt dat ze zich aan haar eigen regel (of althans, aan zijn vereenvoudigde voorstelling van die regel) had moeten houden door lelijke modellen te kiezen?
- Die indruk krijg ik. Dat had boeiende beelden opgeleverd.
- En nu is Carla ongelukkig?
- Eh... Ja.
- En jij bent, om met Koot en Bie te spreken, een verdomd belangrijke steun voor haar in deze pokketijden?
- En de koters natuurlijk? Dat hoop ik maar.
- Hebben we nog een dichtregeltje om haar op te beuren?
- Ik dacht aan Chvalu i klevetu priemli ravnodušno / I ne osparivaj glupca.
- Poesjkin! Eenvoudig maar waar. Als ik een poging tot vertaling mag wagen: Blijf onder lof en laster onbewogen / En discussieer niet met een dwaas.
- Sorry, maar daar klopt niet veel van. 'Lof' en 'laster' zitten erin, maar dat kan iedereen. En het metrum, tja, dat klopt wel, maar de eerste regel heeft een voet te weinig. En dat 'discussieer' klinkt wel erg lam. Niet een woord dat Poesjkin ooit zou gebruiken.
- Weet je, op die kritiek ga ik niet in. Hij glijdt van me af als water van een gans.
Alles over niets (7)
-
Nul is de wiskundige weergave van niets.Het cijfer nul (0) is bedacht door
de Indiase wiskundige Brahmagupta.Althans, hij schreef er als eerste
over.Brahma...
6 dagen geleden
7 opmerkingen:
Carla!
Ten eerste moet je je geen barst aantrekken van wat wie ook vindt van je foto’s!
Dus!
Je moet alleen maar kijken naar wat je zelf vindt. Kredietcrisis of niet, bij wijze van spreken.
Ik heb hetzelfde, ongeveer, meegemaakt. In de jaren tachtig, mooie tijd was dat overigens. Ik hield toen hier en ander praatjes op openingen van exposities van vrienden van me die schilder of beeldhouwer waren. Dat waren trouwens amateurs vergeleken met jouw werk, hoor.
Er kwamen bezwaren tegen mijn praatjes in ‘het Bergense’. Daar werd het niet op prijs gesteld, daar moest een wethouder van cultuur zo’n expositie openen.
All right. Zo’n wethouder opende zo’n expostie eens. Hij heeft het nooit meer gedurfd, wed ik. Hij had geen verhaal.
Dat is het verschil tussen mensen: jij hebt een verhaal, in tegenstelling tot een criticus of recensent.
bah... heeft al eens iemand een poging ondernomen om dat werk in een kunsthistorisch perspectief te plaatsen? Mijn gevoel is daar nood aan en biedt dat mogelijkheden om dat verhaal te lezen, te kunnen lezen. Bangelijk hoe 'beeld' alsmaar gemakkelijker aan 'esthetiek' wordt afgetoetst en dan blijft het daarbij. Om wat verder te kunnen kijken 'dan de neus lang' is inderdaad, zoals Ben zegt, verhaal nodig.
"De foto’s blijven steken in een alledaagse esthetiek die maar niet wil betoveren."
Waar is die recensie te lezen? Want het klinkt zo nogal oppervlakkig, ik ben benieuwd hoe het in de hele recensie past. Of is dat de hele recensie?
Volgens mij gaat het niet om de schoonheid van lelijkheid, maar om de schoonheid van echtheid. (En dat zeg ik niet as model zijnde, maar als aankomend kunsttheoreticus.) En Carla kan dat als geen ander vastgrijpen. Haar visie is integer en heel goed terug te zien in haar werk.
Het is een slechte op vele goede recensies, en ook al is de recensie niet positief, hij verandert in zijn eentje niks aan het werk: dat blijft even integer als voor deze kritiek.
@ Grietje: Carla wil daar eigenlijk geen ruchtbaarheid aan geven, maar vooruit, als aanstormend kunsttheoreticus en vooral als model heb je er natuurlijk recht op! ;-) Klik hier. Het is ook eerlijker, hoor en wederhoor, omdat ik in zo'n stukje sommige dingen een beetje aanzet. Het woord "lelijk" blijkt, nu ik de recensie zelf weer nalees, er niet in voor te komen. Maar gezegd moet worden dat de recensent zeer te spreken is over de portretten die Paul Kooiker maakt. Die vrouwen zijn... eh... nou ja, misschien ook wel echt. Maar het is niet mijn eerste associatie.
@ Didier! Het antwoord is: ja wis en zeker heeft iemand dat. In Frankrijk en België doet men zelfs niet anders. Google "Carla van de Puttelaar" en beperk je tot franstalige sites, en je wordt met oude meesters, en met name Vermeer, om de oren geslagen. Nou moet je dat misschien ook weer relativeren. Vraag een Fransman een Nederlandse kunstenaar te noemen en de kans is groot dat hij met Vermeer aankomt. Er spreekt dus een zekere gemakzucht uit de vergelijking. Verder zien we ook wel dat zij buitenproportioneel is, ik bedoel, Vermeer was wel érg groot. Maar ondanks mijn wijze Poesjkin-citaat moet ik toegeven: die besprekingen vinden we thuis wel erg leuk.
...ik versta wel de reserve ten aanzien van de-hemel-in-prijzen of de-grond-in-boren. Inderdaad, een stoïcijnse houding is vast de te verkiezen attitude. Ondertussen heb ik best wel wat ge-googled en natuurlijk was ik onder de indruk... wat een parcours zeg. Maar daar is het me niet om te doen, als een kunstenaar boeit dan wil je context, en een soort uitdeinen van commentaar, commentaar waarvan je zegt: 'aha..., dat had ik niet gezien.' Na die kennismakingsronde bleef ik dus wel nog een beetje op m'n honger, moet ik toegeven. Dat Fransen bijvoorbeeld 'Vermeer' er bij sleuren, heeft wellicht te maken met hun 'Proust' die zo indringend Vermeer besprak. Ik zou bijvoorbeeld graag Johan De Vos (een in Vlaanderen geacht foto-resencent) eens willen horen of gewoon (waarom niet) wijlen 'Roland Barthes' bijvoorbeeld... dat is wat ik eigenlijk bedoel met 'kunsthistorisch perspectief' of 'verhaal' (eigenlijk zijn dat wat ongelukkige termen...) Wij kijken wel nieuwsgierig uit naar wat de toekomst brengt, daar heeft dat werk oren naar en dat is zeker :)
Was dat niet een "eend in de regen"? Hoewel, ik begrijp ook wel weer dat je dat niet gebruikt, want dat is eigenlijk een omschrijving voor koude kikkers...
@ Carla: je moet maar zo denken: slecht kijken is ook kijken!
Een reactie posten