Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die niet van Alistair "Letter from America" Cooke houden. Hij is afgrijselijk pedant. Die voordracht. Die beroemde mensen die hij kende. Golf, tennis, whiskey. Dat eindeloos om zijn punt heen draaien, nóg een kwinkslag, nóg een anekdote. Vooruit, de BBC geeft me een kwartier, dus waarom niet. Het is allemaal waar, maar ik luister al weken naar zijn cd's en lees Memoirs of the great & the good (London 1999) - meer, meer van hetzelfde. Overigens is hij ook te lezen en te horen op de website van de bbc.
Je kan hem eindeloos citeren. Wat je doet om een keus te maken: een onderwerp nemen dat je aan het hart gaat. Stel, je hebt altijd al een verschrikkelijke hekel gehad aan Robert de Niro en met name aan de pretenties die hij ontleende aan het gebruik van "the Method", de Amerikaanse versie van de Stanislavsky-techniek: als hij zich zo geweldig in zijn rollen inleeft, WAAROM LIJKT HIJ DAN ALTIJD VOORAL OP ROBERT DE NIRO? Denkt u daar hetzelfde over, dan is het stuk over George Abbott (op. cit., p. 191-198) balsem voor de ziel:
Mr. Abbott's objection to the school was that a man strained and sweated to imagine himself as an old spinster or, perhaps, an old armchair, but all the while, Mr. Abbott complained, "he can't pronouce his final 't's." One actor, wrestling over the inner meaning of his part, asked "What is my motivation?" "Your job," said Mr. Abbott.Dit geeft geen antwoord op de Robert de Niro-vraag, maar je kan weer een tijdje vooruit op je eenzame weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten