Russische kinderen vertellen geen gaskamermoppen

Tenminste, niet als ze in Rusland naar school gaan, waar de Tweede Wereldoorlog de Grote Vaderlandse Oorlog heet en de Holocaust een voetnoot is, om de onvriendelijke karakterisering van Le Pen te gebruiken. Voor kinderen lijkt me dat gezonder dan hoe het tegenwoordig in Nederland toegaat.

Dat wij op school meer aandacht aan de gaskamers besteden dan in Rusland is juist. In de geschiedenisles moet de jodenvervolging besproken worden - en uitgebreid, al was het maar omdat de meeste kinderen er zelf veel over willen weten. En wie kunnen ze het beter vragen dan hun geschiedenisleraar - die er ook nog eens graag over vertelt.

Het vervelende is dat het daar in Nederland niet bij blijft. Buiten de geschiedenisles en zelfs buiten de school om zijn er allerlei projecten tegen vreemdelingenhaat en antisemitisme, waarbij er zelfs niet voor teruggedeinsd wordt hele doelgroepen (lees: Marokkanen) te targeten, tot het voor die doelgroepen organiseren van bezoeken aan Auschwitz aan toe.

Dan vraag je om recalcitrante reacties.

Als mensen mij proberen te dwingen iets erg te vinden word ik ook recalcitrant. Ik maak zelf wel uit wat ik erg vind, dank u. Ik uit dat door stukjes als dit te schrijven. Kinderen (sommige kinderen natuurlijk) gaan gaskamermoppen vertellen en de dodenherdenking verstoren.

Zou de dodenherdenking afgeschaft moeten worden? Ik denk niet dat we er iets aan zouden missen, maar er zijn ongetwijfeld mensen die er echt aan hechten. Het moet allemaal wel minder opdringerig worden. Wie niet mee wil doen hoeft niet mee te doen. Het zou ongeveer zo moeten zijn als wanneer er een begrafenisstoet langskomt. Dan ga je niet staan toeteren. Als je weet dat er om 8 uur twee minuten stilte wordt gehouden, dan zorg je dat niemand je hoort. Kleine moeite.

Is dat niet zoals het nu is? Nee, zo vrijblijvend is het nu helemaal niet. Misschien was het dat wel toen er een soort natuurlijke consensus bestond over het nut van herdenken. Maar die consensus is allang verdwenen. Ervoor in de plaats gekomen is de gedachte dat we als groep regelmatig moeten vieren dat we bepaalde waarden gemeen hebben. Dat doe je niet door een beetje rekening met anderen te houden. Dat is te vrijblijvend. Je moet MEEDOEN.

Maar je doet mee aan een grote komedie. Want: HOE KAN JE TIJDENS DIE TWEE MINUTEN NU PASSENDE GEDACHTEN OPROEPEN? Ik kon het als kind niet, en nu nog niet. Ik voelde me vanavond om 8 uur weer net zo'n vreemde als die Marokkaan die liever in Nederland dan in Marokko wilde wonen omdat je hier, als je je aan de regels houdt, een leven kan opbouwen zonder dat een corrupte bokkenlul je op een dag alles afpakt. Maar die daarom nog niet voor het Nederlands elftal wil juichen - pardon, die daarom nog niet een vroom gezicht wil opzetten op 4 mei om 8 uur 's avonds.