Boodschap

Als het vorige blogje iets bewezen heeft, is het wel dat ik als het echt moet op routine kan schrijven. Maar, beste lezers die zo enthousiast reageerden: ik was zelf helemaal niet tevreden over het stukje, had zelfs gedroomd dat ik er vrienden of in ieder geval goodwill door zou verliezen. Jawel. Goed, de terzijdes waren leuk misschien. Maar als geheel vond ik het niet deugen, en ik ben ondanks jullie opbeurende commentaren niet van gedachten veranderd.

Ik denk dat al mijn stukjes toch ergens een 'boodschap' moeten hebben, al mag die dan nog zo kunstig verpakt zijn. Zo'n boodschap zat duidelijk wél in het stukje dat eraan vooraf ging, dat ik daarom zelf ook beter vind. In het vorige stukje daarentegen ontbrak die boodschap nu eens helemaal. Ja, dat ik een en ander aan te merken heb op het zwembad waar ik (behoudens de schoolvakanties en periodes van groot onderhoud) nu al vijf jaar wekelijks kom. Maar dat maakt het vooral een stukje ten koste van anderen. En om het nog pijnlijker te maken, maakte ik gebruik van overdrijving en selectieve weergave van de feiten. Zo erg is het daar ook weer niet. En zo erg is het niet met mij, dat ik zulke middelen nodig heb.

Het wordt, kortom, weer tijd voor een echt stuk of twee. Daarvoor heb ik wat meer tijd nodig. Hoe groot de verleiding ook is om door te gaan met mij one post a day, bloggen is voor mij nog altijd geen way of life. Ik denk dus dat ik weer overga op een weekendregime, met hopelijk nog een post op woensdagen of zo.

Trouwe lezers: hier langskomen zal weer ouderwets vermoeiend en frustrerend worden. Maar... tegenwoordig is er de mogelijkheid Blogger-blogs als dit te volgen. Probeer het eens, rechts, onder de favoriete blogs. Wat de volger precies krijgt weet ik niet, maar ik denk toch dat het leven hem op de een of andere manier iets makkelijker gemaakt zal worden.