Casino Royale

In Casino Royale zitten weer de nodige natuurkundige onmogelijkheden - zie mijn post over het Corioliseffect over het lopen op een draaiende hijskraan. Er stort een Venetiaanse palazzo keurig in cadans met de actie in elkaar. Ook zijn er weer de near-misses en reddingen op het laatste moment. Die zouden in het echt niet alleen uiterst onwaarschijnlijk zijn, maar ook, áls ze voorkwamen, bij degenen die ze overkwamen een hartstilstand veroorzaken (spoiler: Bond overleeft in deze film ook op het nippertje een hartstilstand).

Maar die wat mij betreft nogal saaie actiescènes worden gecompenseerd door een spannend verhaal en goede dialogen. En Daniel Craig, het moet gezegd worden, is een mooie combinatie van stijl en ruggedness die je van een James Bond verwacht (hij zou alleen bij het pokeren niet zo met fiches moeten gooien - dat wat iets té rugged, het bracht bij ons thuis een onaangename herinnering aan George Lazenby boven). Wat ook heel goed is, zeker vergeleken met de Pierce Brosnan-films, was dat de technische snufjes en futuristische decors weer plaats hadden gemaakt voor oude grandeur en technologie die nét niet kan. Maar er blijven bezwaren, die zwaarder wegen dan die gekke actiescènes.

Ten eerste is het verhaal onevenwichtig. Ze wilden te veel. Na het winnen van het pokeren vraagt de normale plotopbouw om nog één pittige tegenslag voordat Bond zich kan gaan ontspannen met Eva Green. Er komen er nog verschillende, Green gaat dood (wat ook wel weer te verwachten was, gezien het feit dat de moderne Bond geen ongecompliceerde relaties meer mag hebben, maar zich óók niet kan binden) en na al die twists in het laatste uur weten we nog niet eens voor welke organisatie Elite nu eigenlijk het vermogensbeheer deed.

Maar wat me het meeste stoort is dat Bond als een compleet onverantwoordelijke idioot keer op keer zijn leven en dat van anderen op het spel zet. Die hijskraanachtervolging is een goed voorbeeld. Was die achternagezeten jongeman het waard er achteraan de hijskraan in te klimmen? Ik bedoel, als ik een zeer atletische, en vuurgevaarlijke jongeman achternazit en die figuur - misschien moet u dit even tot u door laten dringen - klimt in een hijskraan, dan zou ik toch een moment mijn opties overwegen en bedenken dat er niet achteraan gaan zoniet een veel grotere kans op succes zou bieden (zie hem er maar weer eens uitkomen), dan toch in ieder geval een stuk veiliger zou zijn.

Een poos geleden schreef ik over Erik Hazelhoff Roelfzema. Die zou al die stunts niet hebben uitgehaald. En hij zou zeker ook de Bond-girls niet hebben laten doodgaan.